Βράδιασε…

Είναι κάτι βράδια σαν το σημερινό, που ενώ είχες μια πολύ γεμάτη μέρα, ξαφνικά κοιτάς τα κρεβάτια τους και τους βλέπεις να κοιμούνται. Κι αυτό το δευτερόλεπτο είναι που γεμίζει η ψυχή σου ευλογία, που γνώρισες σε αυτή τη ζωή το είδος: ΣΚΥΛΟΣ.

Κι ενώ μπορεί να γίνομαι βαρετή σε κάποιους, υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που ξέρουν να ξεχωρίζουν για ποιο δευτερόλεπτο μιλάω.

Κοιτάω λοιπόν τα πατουσάκια του Snow πόσο κομψά γλιστρούν έξω από το κρεβάτι. Την Diddlina που έχει γίνει κουβαράκι κι ονειρεύεται και τον Ράστα που ανοίγει το μελί του μάτι σε κάθε μου ανάσα.

Κι έρχεται ξανά ένα από εκείνα τα δευτερόλεπτα που εύχεσαι να κρατήσει λίγο παραπάνω αυτή τη φορά.

Γελοία, θα πουν κάποιοι.

Ρομαντική, κάποιοι άλλοι.

Εγώ θα με πω αληθινή γιατί είναι από τα λίγα πράγματα στη ζωή μου, που κάνω καλά και σε όποιον αρέσει!🤪

Καλό σας βράδυ!

Μια συγκινητική στιγμή.

Τον αγαπώ. Το ξέρεις.

Τον αγάπησα ακόμα περισσότερο όταν χθες στην προπόνηση μπερδεύτηκαν τα πόδια μου στο λουρί του κι έπεσα κάτω. Οχι μόνο δεν έφυγε από δίπλα μου, αλλά ερχόταν κοντά μου να δει αν είμαι καλά. Κι εκεί αισθάνθηκα το δέσιμο μας, που όσο περνάει ο καιρός γίνεται και μεγαλύτερο.

Κι εσύ μπορεί να σκέφτεσαι πως μου φάνηκε, αλλά εγώ σου απαντώ πως έτσι έγιναν τα πράγματα κι έχω και μάρτυρες 😝😝😝

Pet friendly cafes.

Τα αγαπώ, τα υποστηρίζω και σκοπός μου είναι να τα μοιράζομαι μαζί σας.

Κι όταν αναφέρομαι σε pet friendly μαγαζιά εννοώ εκείνα που σε αφήνουν να κάτσεις οπουδήποτε με τον σκύλο σου και όχι μόνο έξω.

Αυτό που είναι δικιά μας υποχρέωση είναι ο τετράποδος φίλος μας να μην ενοχλεί και να είναι πάντα με λουρί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που το έζησα την περασμένη Κυριακή σε μαγαζί στην Πεντέλη (που δεν θα αναφέρω το όνομα του γιατί δεν επιτρέπει σκυλιά στον εσωτερικό του χώρο, οπότε και δεν θα το διαφημίσω🤪) ήταν οικογένεια με μαλτεζάκι, που με το που μας είδε με την Diddlina και τον Snow να καθόμαστε τρία τραπέζια παρακάτω άρχισε να γαυγίζει ασταμάτητα. Η ιδιοκτήτριά του θεώρησε καλό, για να το ηρεμήσει να το ανεβάσει στον καναπέ του μαγαζιού κι εκείνο φυσικά συνέχισε να χτυπιέται για τις επόμενες δύο ώρες.

Χρέος μας λοιπόν είναι να σεβόμαστε τον κόσμο γύρω μας κι ύστερα να έχουμε την απαίτηση να μας δέχονται παντού με τον σκύλο μας.

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από το Flocafe που βρίσκεται στο Smart Park στα Σπάτα και μας επιτρέπει να απολαύσουμε τον καφέ μας μαζί με τον τετράποδο φίλο μας και στον εσωτερικό του χώρο.

Τελικά πως μεγαλώνουμε ένα κουτάβι και πότε ξεκινά η εκπαίδευση ενός σκύλου;

Κι εκεί που σκέφτεσαι τι να γράψεις αυτή την βδομάδα για τους τετράποδους φίλους σου, θυμάσαι τα γεννέθλια του Ράστα το περασμένο Σάββατο και τον φέρνεις στον μυαλό σου ως κουτάβι.

Τελικά πως μεγαλώνουμε ένα κουτάβι και πότε ξεκινά η εκπαίδευση ενός σκύλου;

Η εκπαίδευση του σκύλου ξεκινά από την στιγμή που θα γεννηθεί από τη μητέρα του. Γι’αυτό και οι περισσότεροι επαγγελματίες εκτροφείς αφήνουν τα κουτάβια να μεγαλώσουν με τη μητέρα τους μέχρι την 8η εβδομάδα της ζωής τους.

Ναι, θα μου πείτε, αλλά εμένα ο εκπαιδευτής μου, μου είπε να πάω τον σκύλο μου για εκπαίδευση στους 6 μήνες. Τι κάνω λοιπόν τους 4 μήνες που μεσολαβούν με αυτό το τερατάκι που λερώνει παντού και κάνει συνεχώς ζημιές;

Αυτό που έλεγα πάντα στους πελάτες μου τα τρία χρόνια που εργαζόμουν ως εκπαιδεύτρια ήταν πως όσο περισσότερο ασχοληθεί κανείς σωστά με το κουτάβι του, ακολουθώντας τις συμβουλές του εκπαιδευτή του, τόσο περισσότερο θα κερδίσει στην μετέπειτα κοινή τους ζωή. Μην θεωρήσετε λοιπόν χαμένα τα δύο, τρία ή ίσως και παραπάνω μαθήματα με κάποιον επαγγελματία με το κουτάβι σας που δεν έχει φτάσει ακόμα τους 6 μήνες.

Ψάξτε σωστά για τον εκπαιδευτή του σκύλου σας και αν θέλετε να ακούσετε την ταπεινή μου γνώμη, μην διστάσετε να κάνετε ένα μάθημα μαζί του πριν αποφασίσετε ποιος σκύλος σας ταιριάζει και ένα λίγες μέρες πριν πάρετε το κουτάβι σας στο σπίτι. Είναι μαθήματα που θα σας βοηθήσουν στα πρώτα βήματα και προπαντώς μαθήματα που θα βοηθήσουν να αποφευχθούν σημαντικά λάθη.

Σκύλος και διαμέρισμα.

Με αφορμή την καμπάνια που ξεκίνησε το Dog’s Voice, με hashtag #gia_diamerisma, για το αν ένας σκύλος άνω των 8 κιλών μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα έρχομαι να σας πω, πως φυσικά και μπορεί.

Το να έχεις ένα σκύλο σε διαμέρισμα δεν εξαρτάται από τα κιλά του σκύλου αλλά από δύο βασικά πράγματα:

1. Το ταπεραμέντο του σκύλου. Ένα Jack Russell μπορεί να είναι πολύ πιο ενεργητικό από ένα Labrador.

2. Το να εκτονώνεται καθημερινά και σωστά ένας σκύλος είναι το βασικότερο που θα πρέπει να γνωρίζει κάθε ιδιοκτήτης. Η εκτόνωση μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ζώου, μα ο μύθος, του ότι τα μικρόσωμα σκυλιά είναι για τον καναπέ και δεν χρειάζονται βόλτα πρέπει να καταρριφθεί.

Ζώντας, όπως έχω γράψει και σε προηγούμενα άρθρα μου, με τρία σκυλιά μέσα στο σπίτι έχω να δηλώσω με απόλυτη ειλικρίνεια πως το τι σκύλο θα επιλέξουμε, εξαρτάται από τον τρόπο ζωής μας κι όχι από τα τετραγωνικά του σπιτιού μας.

Γιατί όπως μου είπε κι ένας από τους προπονητές μου τέσσερα χρόνια πριν:

«Ο σκύλος είναι τρόπος ζωής».

Επιβράβευση.

Ακούμε την συγκεκριμένη λέξη τόσο συχνά. Ξέρουμε όμως να την χρησιμοποιούμε σωστά;

Μπορεί η επιβράβευση σε λάθος στιγμή να φέρει αντίθετα αποτελέσματα;

Κι όμως μπορεί.

Μάθετε πως να πετύχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα επιβραβεύοντας τον τετράποδο φίλο σας την κατάλληλη στιγμή.

1. Μην επιβραβεύετε συνεχώς τα ίδια.

Με εξαίρεση τα κουτάβια που το χρειάζονται περισσότερο (επανάληψη μήτηρ μαθήσεως), τα ενήλικα σκυλιά χρειάζονται να τους κρατάτε αμείωτο το ενδιαφέρον για να μάθουν κάτι παραπάνω και να προχωρήσετε την εκπαίδευση τους στο επόμενο στάδιο.

2. Οι εκπλήξεις αρέσουν σε όλους.

Ας έχετε μια ποικιλία στις επιβραβεύσεις σας ώστε ο σκύλος σας να μην ξέρει τι θα ακολουθήσει.

3. Η κατάλληλη στιγμή.

Είναι πάντα εκείνο το δευτερόλεπτο που παίρνετε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

4. Παύσεις μεταξύ των επιβραβεύσεων.

Ο σκύλος σας πρέπει να καταλάβει γιατί επιβραβεύτηκε κι όχι να προκαλεί να επαναληφθεί η διαδικασία για να πάρει την επιβράβευση.

5. Όχι μισές δουλειές.

Δεν επιβραβεύουμε ποτέ μία άσκηση που το αποτέλεσμα της δεν είναι αυτό που θέλουμε.

6. Δεν επιβραβεύουμε αν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε δώσει εντολή.

Αυτά τα πανέξυπνα πλάσματα θα αρχίσουν να εκτελούν εντολές από μόνα τους χωρίς να τους το ζητήσουμε μόνο και μόνο για να πάρουν επιβράβευση. Προσοχή λοιπόν στον εκβιασμό τους!

7. Προσοχή στον τόνο της φωνής σας.

Οι σκύλοι ερμηνεύουν καλύτερα τον τόνο της φωνής σας και την γλώσσα του σώματος σας και όχι τόσο τις λέξεις. (Αυτό το τελευταίο πρέπει να το υπενθυμίζω στον εαυτό μου συνέχεια 🤪).

Και μην ξεχάσετε ποτέ, πως η συνέπεια της επιβράβευσης θα πάει την σχέση σας με τον σκύλο σας ένα βήμα παραπάνω.

Καλές επιβραβεύσεις λοιπόν φίλοι μου.

Τα λέμε σύντομα!

Η χαζή της Πεντέλης και ο Billy.

Κι εκεί που περπατάς με τον σκύλο σου, τρέχει από το πουθενά ένα σκυλάκι και του επιτίθεται από πίσω δαγκώνοντας τον. Κι εσύ με όση δύναμη έχεις, προσπαθείς να τον κρατήσεις για να μην το κάνει μια χαψιά.

Αυτό ακριβώς συνέβη πριν μερικές ημέρες στην βόλτα μου με τον Ράστα και προσπαθώ ακόμα να καταλάβω τι μυαλό κουβαλάνε μερικοί άνθρωποι. Η ιδιοκτήτρια του Billy ατάραχη και χωρίς να ζητήσει ούτε καν συγγνώμη, το μόνο που έκανε, αφού κατάφερε να μαζέψει το κακομαθημένο της, ήταν να το χαϊδεύει.

Εγώ έξαλλη!!!

Κι αφού περνάει η ώρα και βγαίνω ξανά στην πλατεία, βλέπω πάλι την κυρία με τον Billy χωρίς λουρί να περπατά αμέριμνη. Πάω λοιπόν προς το μέρος της και με έντονο ύφος της παραθέτω τους προβληματισμούς μου.

1. Αν όταν πέρναγε τρέχοντας το δρόμο ο σκύλος σου τράκαρε κάποιο αμάξι ή χτύπαγε κάποιον πεζό στην προσπάθεια του να αποφύγει τον σκύλο σου δεν θα σε ένοιαζε;

2. Αν σκοτωνόταν ο σκύλος σου δεν θα σε ένοιαζε;

3. Αν δεν είχα υπό έλεγχο τον σκύλο μου και στον έτρωγε δεν θα σε ένοιαζε;

4. Αν σε έβλεπε η αστυνομία και σου έκοβε κλίση 300€ (τόσο είναι το πρόστιμο για σκύλο που τον κυκλοφορείς χωρίς λουρί) δεν θα σε ένοιαζε;

Και ξέρετε πιο είναι το πιο στενάχωρο;

Ότι δεν θα την ένοιαζε!

Η συγκεκριμένη εξακολουθεί να κυκλοφορεί με το κακομαθημένο της αμέριμνη και χωρίς λουρί.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Αν θέλετε να τα μοιραστείτε μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου!

Το Smart, η κυρία και το poodle.

Σήμερα το πρωί κατέβηκα στο κέντρο για κάποιες δουλειές. Γυρνώντας σπίτι κι ενώ βρισκόμουν μέσα στο Taxi βλέπω από το παράθυρο δίπλα μας στο φανάρι ένα Smart. Η οδηγός είχε στην αγκαλιά της ένα poodle.

Κι ενώ στην αρχή γέλασα και θαύμασα το Πουντλάκι (άλλο ένα υποκοριστικό για την αγαπημένη μου φυλή), στη συνέχεια δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ τον κίνδυνο μιας τέτοιας κατάστασης.

Σε ένα λοιπόν φρενάρισμα της κυρίας τι θα συμβεί στο σκύλο;

⁃ Θα κολλήσει στο τιμόνι σπάζοντας το λαιμό του;

⁃ Θα ανοίξει ο αερόσακος και θα τον κάνει κιμά;

⁃ Θα πεταχτεί στο παρμπρίζ;

Πολλές οι εκδοχές που μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Το θέμα λοιπόν είναι να είμαστε πραγματικά υπεύθυνοι για την ασφάλεια των τετραπόδων φίλων μας.

Οι επιλογές μας είναι οι εξής δύο:

1. Ζώνη αυτοκινήτου ειδικά σχεδιασμένη για σκύλους που μπορεί κάποιος να προμηθευτεί από διάφορα pet shops.

2. Ειδικά σχεδιασμένα crates που μπαίνουν και τοποθετούνται σωστά στο αυτοκίνητο.

Όλες οι άλλες λύσεις αγαπημένοι μου δεν θεωρούνται λύσεις.

Στέλνω τα φιλιά μου στο poodle της κυρίας ελπίζοντας (η κυρία βεβαιώς βεβαιώς) να διαβάσει καλοπροαίρετα το άρθρο μου.

Ζώντας με έναν εργασιακό γερμανικό ποιμενικό.

Το μόνο σίγουρο είναι πως είναι σκυλί για πολύ λίγους. Αυτό το πανέμορφο και πανέξυπνο ζώο είναι τόσο διαφορετικό από τα άλλα που μόνο αν ξέρεις τι σε περιμένει είναι καλό να το αποκτήσεις.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η αστυνομία χρησιμοποιεί τα συγκεκριμένα σκυλιά για περιπολία, διάσωση κι έρευνα για εύρεση ναρκωτικών και εκρηκτικών.

Το ισχυρό τους ταπεραμέντο είναι αυτό που θα δυσκολέψει περισσότερο τον μέσο ιδιοκτήτη.

Το επικίνδυνο της συγκεκριμένης φυλής είναι πως αν βρεθούν σε λάθος χέρια γίνονται ανεξέλεγκτοι κροκόδειλοι.

Κάνοντας κατάθεση ψυχής θα πω πως ο Ράστα με δυσκόλεψε και με δυσκολεύει ακόμη, σε πολλές φάσεις της εκπαίδευσης του. Ανά τακτά διαστήματα με δοκιμάζει μήπως μπορέσει να πάρει τον έλεγχο μιας και είναι πολύ κυριαρχική φυλή.

Έχοντας όμως επενδύσει πολύ προσωπικό χρόνο σε προπονήσεις και στην κοινωνικοποίηση του μαύρου μου έρωτα, όπως τον αποκαλώ, μπορώ επίσης να καταθέσω πως η αφοσίωση που βγάζει το βλέμμα του είναι μοναδική.

Η αγάπη του για τον άνθρωπο του και κατ’επέκταση για την οικογένεια του είναι κάτι που το νιώθεις ότι βγαίνει από μέσα του και αισθάνεσαι αυτή τη σιγουριά πως είναι αυτός που θα μπει μπροστά αν έρθουν τα δύσκολα.

Ναι, αν σε σεβαστεί θα είναι ότι καλύτερο σου έχει συμβεί. Αν όχι, την έκατσες. 😜