Είναι κάτι βράδια σαν το σημερινό, που ενώ είχες μια πολύ γεμάτη μέρα, ξαφνικά κοιτάς τα κρεβάτια τους και τους βλέπεις να κοιμούνται. Κι αυτό το δευτερόλεπτο είναι που γεμίζει η ψυχή σου ευλογία, που γνώρισες σε αυτή τη ζωή το είδος: ΣΚΥΛΟΣ.
Κι ενώ μπορεί να γίνομαι βαρετή σε κάποιους, υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που ξέρουν να ξεχωρίζουν για ποιο δευτερόλεπτο μιλάω.
Κοιτάω λοιπόν τα πατουσάκια του Snow πόσο κομψά γλιστρούν έξω από το κρεβάτι. Την Diddlina που έχει γίνει κουβαράκι κι ονειρεύεται και τον Ράστα που ανοίγει το μελί του μάτι σε κάθε μου ανάσα.
Κι έρχεται ξανά ένα από εκείνα τα δευτερόλεπτα που εύχεσαι να κρατήσει λίγο παραπάνω αυτή τη φορά.
Γελοία, θα πουν κάποιοι.
Ρομαντική, κάποιοι άλλοι.
Εγώ θα με πω αληθινή γιατί είναι από τα λίγα πράγματα στη ζωή μου, που κάνω καλά και σε όποιον αρέσει!🤪
Καλό σας βράδυ!